Mama heeft hoofdpijn

Vrijdagnacht ofja de nacht van vrijdag op zaterdag sliep ik gewoon niet, uiteindelijk tussen 02u00 en iets van 04u30 beneden gaan zitten, met een thee...  Nadien was het draaien en keren tot Nant opstond, iets na 09u00  ik was meteen in "vlucht" modus. En ookal vond Nant het niet oké, ik besloot naar die ene Kringwinkel te gaan waar het stoffenverkoop was, ik kan goed naaien en doe het met periode's ook veel, helaas is de afgelopen jaren m'n stoffenvoorraad sneller gegroeid dan gekrompen. Ik kocht er uiteindelijk maar 4 lapjes waarvan eentje voor Nandje, zijn beer is stuk en daar is hij best wel het hart van in. Maar ik voel me elke keer ik naar mijn appartement ga schuldig tegenover Nant. Hij heeft altijd wel wat te zeuren als ik weg ga zonder hem. Maar intussen staat zijn auto al ruim 3 maanden stil, heb 't gevoel dat hij zijn auto met opzet niet repareert/laat reparen. Zodat hij afhankelijk blijft van mijn auto en dus ook meer controle over me heeft.

Tja... Vrijdagnamiddag kreeg ik het in mijn hoofd dat ik hot dogs van  Hema wilde, die hebben ze enkel in Nederland, samen met o.a. de beste koffie van heel Nederland in hun cafetaria... Denk dat het meer een vluchten was. Van mezelf, van Nant. Ik nam m'n jongste zoontje mee. We hadden het de vorige keer heel gezellig gehad samen en het andere zoontje bleef graag bij Nant.  Na een korte tussenstop bij m'n appartement en de kringloopwinkel gingen we bij Hema een lekkere hazelnoot koffie en voor m'n mannetje een warme choco met wat lekkers doen...  Bij het binnenstappen zag ik een van m'n moeders' zussen, m'n meter & een vriendin van d'r zitten. Ik liep eerst nog door, dan maar eerst shoppen. Maar besloot me toch om te draaien, het is mijn leven, mijn kind zijn goestingske in een warme choco met wat lekkers dus de pot op ermee. M'n jongste is doorgaans heel theatraal en dat was ook nu niet anders, want ja zovéél keuze... Hij mocht drinken

Donderdag vrijwel meteen in de zetel in slaap gevallen bij Nant, tot een uur of half 9... Even tv gekeken, emails bekeken, gedouched en terug gaan slapen. Vrijdagochtend voelde ik me niet oké, m'n hoofd dat is shit, foute boel, het maakt me ziek. Dus ja... In bed blijven liggen... Ik was doodmoe. Nant vroeg de kinderen of ze ook thuis wilden blijven... We namen die dag in OPZC afscheid van twee top dames, jammer dat ik dat mis. Ik had een goede klik met hen beiden. Donderdag hadden we wel al leuk de verjaardag van, ik noem hem Steven gevierd, de man was tot tranen beroerd. Hij vertrok onlangs vol goede moed terug het "echte" leven in. Hij had er zin in, hij leek er klaar voor. Echter in minder dan een week stond hij terug waar hij gestrand was. Beetje bij beetje zien we hem weer zijn humor terug krijgen. De laatste therapie was donderdag ruimschoots te vroeg gedaan en we gingen met een deel dames nog wat lekkers eten en drinken in de cafetaria. OPZC is een gigantisch