Daily life; Geen OPZC dag 28

Donderdag vrijwel meteen in de zetel in slaap gevallen bij Nant, tot een uur of half 9...

Even tv gekeken, emails bekeken, gedouched en terug gaan slapen. Vrijdagochtend voelde ik me niet oké, m'n hoofd dat is shit, foute boel, het maakt me ziek. Dus ja... In bed blijven liggen... Ik was doodmoe. Nant vroeg de kinderen of ze ook thuis wilden blijven... We namen die dag in OPZC afscheid van twee top dames, jammer dat ik dat mis. Ik had een goede klik met hen beiden. Donderdag hadden we wel al leuk de verjaardag van, ik noem hem Steven gevierd, de man was tot tranen beroerd. Hij vertrok onlangs vol goede moed terug het "echte" leven in. Hij had er zin in, hij leek er klaar voor. Echter in minder dan een week stond hij terug waar hij gestrand was. Beetje bij beetje zien we hem weer zijn humor terug krijgen. De laatste therapie was donderdag ruimschoots te vroeg gedaan en we gingen met een deel dames nog wat lekkers eten en drinken in de cafetaria. OPZC is een gigantisch groot centrum en ook zeer breed in zijn zorg. Er zijn er ook velen geinterneerd. Die mensen willen natuurlijk ookwel eens 'n goede tas koffie drinken.

De voor mij meest opvallende persoon die ik er elke keer wel tegenkom is een man, die een hersenbloeding heeft "overleefd" zullen we maar zeggen zo werd me verteld. Mijn Oma aan Papa's kant, is overleden aan een hersenbloeding, ik was toen 8jaar. Het enige wat ik toen wilde was dat Oma uit dat ziekenhuis zou komen. Ookal zou ze dan leven als een plant, want als 8jarige kan je je daar niks bij voorstellen. Voor mij is het dan wel weer goed denk ik om die keerzijde te zien. Wat is leven als een plant? De man kan weinig communiceren, misschien houd hij van katten, dat haal ik uit het feit dat hij steeds komt ruiken en voelen aan de (nep) bonten kraag van die ene jas die ik soms aan heb en daarbij het woord poesje gebruikt. Dat doet hij trouwens bij iedereen. Tijdens de nieuwjaarsreceptie leek het ook alsof er een enorme levensgenieter aan hem verloren was gegaan, of misschien was hij dat wel in een vorig leven. Je kon je er verkleden voor op de foto te gaan. Hij genoot er enorm van om versierd te worden met hoeden, brillen, sjaals met pluimen. 

Hij wordt meer dan ik het aanzien kan versleten voor dorpsgek wat me wel raakt. 

Hij is altijd iemand's iemand enja het moest jou iemand maar eens zijn...