Mama heeft hoofdpijn

"Winkelen" in bakstenen winkels, ik hou daar écht niet van, te druk, teveel impulsen, keuzestress, altijd de verkeerde kassa. Ik wordt daar zooooo fucking moe van!  Hoe ik dan wel graag shop? Online zoals vandaag, op een relaxte woensdagnamiddag - terwijl de kinderen in bad zitten en ik intussen met een versgezet koffietje erbij pannenkoeken voor ze bak. En geen hond die er naar kraait dat ik dat alles in mijn flanellen roze pyjama doe. Wat ik dan shop? Alles, behalve boodschappen.  Omdat ik die in Nederland kan doen, en ik hou van Nederland, mijn ex niet. Boodschappen deden we altijd samen, geloof me meer stress kan je u niet voorstellen. Nu, alleen boodschappen gaan doen dat is het ook niet, wat een hel is dat jong, hoe werkt dat boodschappen doen alleen? Wat een grap is dat.  Hebt u, beste lezer er wel eens op gelet in de buurtsuper hoe weinig verpakkingen voorzien zijn op alleenstaanden? Like serious. Ik voelde me net zo'n flauwe mop van Alex Ag

Welcome to adulthood I hope you like Ibuprofen. Side note, ik krijg ze in elk geval nietmeer binnen sinds ik 'n keertje zowat 60 pijnstillers binnenspeelde vergezeld van twee flessen Champagne.

The world of the Borderline Everything looked and sounded unreal. Noth- ing was what it is. That's what I wanted - to be alone with my- self in another world where truth is untrue and life can hide from itself. Side note, from Long Day's Journey into Night, by Eugene O'Neill

The thing with broken clocks is you can always tell exactly when they stopped ticking with people it isn't so easy and sometimes you can't even tell they're broken. Side note, writer - unknown. Deze deed me denken aan een gedichtje dat een oud klasgenoot uit de lagere school ooit schreef in het middelbaar onderwijs M.L., over een trein van de kindertijd die net vertrokken is en een trein van volwassenheid die pas later komt en over tijd en hoe vergankelijk ze is.

When I hit the rock bottom that exists after the rock bottom and no rope or hand appeared I wondered what if noone wants me what if I do not want me perhaps I am both the poison and the antidote. Side note, credits for Rupi Kaur.

Vrijdag 4 augustus 2018  +- 13u00 "Gaan we 't eens hebben  over... Pietje de dood. Bij mij komt die uit het niets zomaar, vaak zonder enige aanleiding ten tonele "koekoek". Vaak kijk ik weg... Soms zitten we even samen... Aan een tafeltje, in een hoekje van een café waar de tijd is blijven stilstaan, tenminste 25jaar." Side note, 25jaar geleden was ik 7 en dacht ik dat het leven een lange zomerochtend zou zijn.

Daar zat ik dan. Midden september. Voor de tweede keer deze zomer. De hele fucking schoolvakantie van mijn kinderen naar de kloten omdat mama zo nodig in "het gekkenhuis" moest gaan zitten. Wie had dat ooit gedacht? Oké weet je het leven... Is niet altijd roze geur en wodka lime of gaat ook niet altijd over rozen of whatever bedoel een paardenbloem is ook mooi (en stinken niet). Hoe the fuck ben ik hier geraakt, kort door de bocht - loving the wrong person can fuck your whole life up. Side note, met "het gekkenhuis" bedoelde ik de psychiatrie , maar zo zag ik dat tot mijn eerste opname niet.