Mama heeft hoofdpijn

Nant zijn reactie toen hij m'n piercings afgelopen zaterdag zag was iets in de aard van dat hij me zo niet wou of zoiets. Ik dacht 'zie je wel, dat ik mezelf niet kan zijn bij je, zie je wel dat je me niet kent zoals ik echt ben, zie je wel dat je me zo niet wil.' In me hoofd was het toen écht einde verhaal. I felt on top of the world omdat het beeld dat ik in de spiegel zie steeds meer is wie ik vanbinnen ben. Ik wilde het liefst gewoon vertrekken naar m'n appartement... Maar ik twijfel nog steeds en sterk aan zijn motieven over wat hij uit ze mouw gaat schudden om me te kloten, kwetsen, koeieneren als ik weer voluit voor mezelf, me werk en de kids ga. 

Vrijdagochtend gelijk al bij Nant thuis met hem en de kids vertrokken. Renzje bleef weer 'n dagje bij me, hij voelde zich niet zo top. Op Instagram kreeg ik eerder deze week 'n vriendenverzoek van wat in m'n vroege tienerjaren 'n goede vriendin van me was die droomde van een modellencarriere. Die vriendschap kwam op een lager pitje toen ik naar een andere school ging en verwaterde toen ze een beetje in het illegale middelen milieu belandde. Ik had een relatie met 'The Joker' en aangezien zijn broer een beetje bekendheid had in de modeindustrie dacht ze via mij aan de bak te geraken als model. Ze bleef zeuren en ik had het er een keer met me zus over tijdens een shoppingtrip, heel droog zei ik vlakaf dat het niet ging lukken met die platgesnoven neus van d'r, blijkbaar had dat iemand gehoord die haar kende. Er kwam dus een venijnige manier een einde aan die vriendschap. Boeieuh. Zaterdag ben ik giga tegen de zin van Nant ff richting Nederland gegaan m