Woorden

Ik ben alleen gegaan

als een zachte vlinder

in een meilandmaan

want de wereld was te sterk.

Fragment uit Wees blij voor mij van Annick Verslegers

Tijdens mijn eerste opname op de PAAZ afdeling van het ziekenhuis te Genk

leerde ik een dame kennen, Marie-Jeanne, ze gaat me m'n leven lang bijblijven. Ze was herstellende van een hartstilstand. Haar dochter, stapte uit het leven toen ze 22 was... De wereld was te groot voor d'r. Doorheen de therapie heb ik haar hele verhaal leren kennen. Ze is gebroken door het overlijden van haar enige kind. Ze kreeg een hartstilstand in de stoel bij de kapster, een intensieve reanimatie volgde, het duurde heel lang voor ze haar terug hadden. En je staat er misschien niet bij stil, maar de revalidatie van een hartstilstand is zowel fysiek als mentaal heel zwaar. Ze was blij, vooral voor haar partner dat ze er nog was. Niet zozeer voor haarzelf, ze zou maar wat graag terug bij haar dochter zijn, ze vertelde ook wat ze zag aan de andere kant, die andere dimensie... Haar dochter heeft haar terug geduwd zei ze; Zei ze het om zichzelf te sussen of omdat ze het echt zo ervaarde... Ik gun haar zo dat ze echt overtuigd zei dat haar dochter haar terug duwde, dat haar dochter vond dat het te vroeg was, dat haar dochter haar zei dat ze moest genieten van haar leven. Ik hoop dat ze oprecht blij is dat ze nog tussen ons is, en niet alleen voor haar partner. Ik haar taloze keren geknuffeld, en urenlange gesprekken met haar gehad.

Ikzelf ben een grote zus, een tante, een kleinkind,... En ja ook een dochter...; Helaas is de band met mijn ouders anders, koel op het kille af. Maar ik ben net als Marie-Jeanne wel een Mamatje.