OPZC t(he)yfus end + receptje voor koekjes
Vanochtend wilde Nandje nog een heleboel extra kusjes toen ik hem bij de opvang afzette,
ik had tijd en Nandje is zo geene zoenemans dus op zo'n momenten profiteer ik daar van ze! Haha!
Ja vanaf Genk tot aan de rotonde waar ik bijna op OPZC ben pech onderweg, achter een vracht uitzonderlijk vervoer die ik niet voorbij kon. Ruim 20minuten was ik kwijt. Ik was een kleine 5minuten te laat, niet eens. Dus het was einde verhaal bij me op OPZC. Zei dan nota bene m'n mentor me nog. Ja ik kon op de wachtlijst om opnieuw te beginnen...
En ik had ook recht op een ontslag gesprek volgende week ergens. Maar daar bedankte ik voor.
Ze vroeg wat ik nu ging doen? What the fuck. Hoezo wat ga ik nu doen.
Mezelf tegen een boom aanrijden dacht ik.
Ze vroeg wat ik nu ging doen? What the fuck. Hoezo wat ga ik nu doen.
Mezelf tegen een boom aanrijden dacht ik.
Tja... op terugweg weer achter een vracht uitzonderlijk vervoer van diezelfde firma. Ik dacht dat ik gek werd. Mijn eerste idee was om naar Nant zijn werk te rijden, maar naar mate de rit vorderde bij m'n Huisarts gestopt, die ondanks hij bezoekuur had niet thuis gaf.
Dan maar naar Nant zijn thuis gereden en hem gebeld... En de Huisdokter meermaals gebeld die niet opnam. Dan de ombudsdienst van het OPZC gebeld, voicemail. Tweede keer nam ze wel op, m'n probleem uitgelegd en ze zou me terug bellen... Ik ben nu dus aan het wachten...
Ik begrijp het gewoon N I E T .
Het was voor mij al waanzinnig moeilijk om toe te geven, in te zien,... dat ik het nietmeer aankon, alleen, zonder professionele hulp. Dit leven, m'n verleden, het nu. En dat ik hulp heb durven vragen is voor mij veruit het moedigste en stoerste maar zeker ook een van de denigrerendste dingen wat ik ooit gedaan heb. En om dan.... Zo gewoon bam aan de kant geschoven te worden, gewoon als een nummer, ik kan daar niet bij. En mensen zoals die Linda zijn dan bekwaam gevonden om te werken in een sector met mensen zoals ik. LOL. En dan vinden ze het raar dat ja... Ik heb een probleem. Ik heb hulp nodig. Beseffen die niet hoeveel jaren er soms aan vooraf gaan voor je hulp durft vragen. Oh je bent te laat, zoek het uit, hoie Tjits. Mooi is dat.
Intussen heeft de onbudsdienst terug gebeld en heb ik maandag een afspraak met hen.
Je krijgt dan een mentor toegewezen en je vertrouwd erop dat ja je aan dezelfde zeil trekt.
Maar uiteindelijk kan het haar geene ene moer schelen. En dat is prima. Maar niet in deze sector.
Niet als je met mensen werkt.
Ik deed er jaren over om hulp te durven zoeken.
Denk je wel eens aan die mensen die geen hulp durfden zoeken?
Of aan diegenen die het veel harder dan mij nodig hebben, en die dan hulp zoeken en met zo kutreactie's te maken krijgen?
Op dit moment heb ik zoiets van "zie je wel, me moeder had toch gelijk, allemaal zieleknijpers zijn het, ze verdienen hun geld over andermans miserie, dat is daar voor echte gekken."
Nogmaals gebeld met Nant… Hij vind dat ik het hele traject dan maar opnieuw moet doen.
Denk je nu echt dat ik nog met dat stelletje achterbakse honden wil te maken krijgen.
Achja… 'n Paar boeken gaan kopen waaronder Uit de hoogte van Luc Boonen, zomaar omdat hij in mijn geboortedorpje woond en ik wilde al lang een boek van Nicci French kopen, De rode kamer sprak me het meest aan uit de keuze die ik had.
Nadien koekjes voor de kinderen gaan bakken op m'n appartement
supér eenvoudig: - hete lucht oven voorverwarmen op 165graden
-250gram boter op kamertemperatuur met 70gram basterd suiker romig kloppen
-300gram tarwebloem doorheen kneden.
-Uitrollen tot een lap van een goede halve centimeter dikte op een snijplank bekleed met bakpapier waarop je wat bloem bestuifd.
-Met snijplank enal 20minuten in de frigo
-vormpjes naar keuze uit steken en even met een vork gaatjes in prikken
- op een met bakpapier beklede bakplaat schikken en 20minuten laten bakken in het midden van de oven.
-Laten afkoelen én klaar.
Nadien de kinderen gaan halen in de opvang en frietjes van de frituur gegeten.
Wat ik daar als ouder van geleerd heb is dat kipnuggets niet hetzelfde zijn als kipvingers
en dat a five year old daar een heel spel van kan maken.
Het was voor mij al waanzinnig moeilijk om toe te geven, in te zien,... dat ik het nietmeer aankon, alleen, zonder professionele hulp. Dit leven, m'n verleden, het nu. En dat ik hulp heb durven vragen is voor mij veruit het moedigste en stoerste maar zeker ook een van de denigrerendste dingen wat ik ooit gedaan heb. En om dan.... Zo gewoon bam aan de kant geschoven te worden, gewoon als een nummer, ik kan daar niet bij. En mensen zoals die Linda zijn dan bekwaam gevonden om te werken in een sector met mensen zoals ik. LOL. En dan vinden ze het raar dat ja... Ik heb een probleem. Ik heb hulp nodig. Beseffen die niet hoeveel jaren er soms aan vooraf gaan voor je hulp durft vragen. Oh je bent te laat, zoek het uit, hoie Tjits. Mooi is dat.
Intussen heeft de onbudsdienst terug gebeld en heb ik maandag een afspraak met hen.
Je krijgt dan een mentor toegewezen en je vertrouwd erop dat ja je aan dezelfde zeil trekt.
Maar uiteindelijk kan het haar geene ene moer schelen. En dat is prima. Maar niet in deze sector.
Niet als je met mensen werkt.
Ik deed er jaren over om hulp te durven zoeken.
Denk je wel eens aan die mensen die geen hulp durfden zoeken?
Of aan diegenen die het veel harder dan mij nodig hebben, en die dan hulp zoeken en met zo kutreactie's te maken krijgen?
Op dit moment heb ik zoiets van "zie je wel, me moeder had toch gelijk, allemaal zieleknijpers zijn het, ze verdienen hun geld over andermans miserie, dat is daar voor echte gekken."
Nogmaals gebeld met Nant… Hij vind dat ik het hele traject dan maar opnieuw moet doen.
Denk je nu echt dat ik nog met dat stelletje achterbakse honden wil te maken krijgen.
Achja… 'n Paar boeken gaan kopen waaronder Uit de hoogte van Luc Boonen, zomaar omdat hij in mijn geboortedorpje woond en ik wilde al lang een boek van Nicci French kopen, De rode kamer sprak me het meest aan uit de keuze die ik had.
Nadien koekjes voor de kinderen gaan bakken op m'n appartement
supér eenvoudig: - hete lucht oven voorverwarmen op 165graden
-250gram boter op kamertemperatuur met 70gram basterd suiker romig kloppen
-300gram tarwebloem doorheen kneden.
-Uitrollen tot een lap van een goede halve centimeter dikte op een snijplank bekleed met bakpapier waarop je wat bloem bestuifd.
-Met snijplank enal 20minuten in de frigo
-vormpjes naar keuze uit steken en even met een vork gaatjes in prikken
- op een met bakpapier beklede bakplaat schikken en 20minuten laten bakken in het midden van de oven.
-Laten afkoelen én klaar.
Nadien de kinderen gaan halen in de opvang en frietjes van de frituur gegeten.
Wat ik daar als ouder van geleerd heb is dat kipnuggets niet hetzelfde zijn als kipvingers
en dat a five year old daar een heel spel van kan maken.
Reacties
Een reactie posten