OPZC Dag 33

Vrijdagochtend gelijk een gesprek met een Psychologe,

vooral over traject bepaling. Ik zou daar nog een 26weken zitten... Never ever dat da gaat gebeuren maar soit.

Nog een deel van de weekbespreking en weekendplanning mee gehad.

Ik heb minder gekocht deze week! Yay! En ik heb voor 'n keertje eens goed geslapen, dank u wel Seroquel XR.

't Uurtje sport vond ik niet zo leuk, geblinddoekt ja rondwandelen onder en over obstakels, met een partner die zwijgt en je fysiek en zwijgend of al sprekend zonder fysiek contact door het parcour loodst. Ik heb ookwel duidelijk gezegd dat ik het echt maar niks vond en twijfelde ook om de sessie te verlaten. Lau twijfelde niet en vertrok. Tja daar zat ik dan zonder partner, not, ik deed de oefening verder met een stagiaire Psychologie de dynamiek van de sessie draaide daardoor voor mij 180graden en ja blij dat ik gebleven was. Na de sessie nog een fijne babbel met de Therapeute over het moeder-schap, gewoon leuk.

Het voorlaatste uurtje van de week werkten we verder aan ons CPP/crisispreventieplan

ging goed.

Door een gesprek dat rond 14u45 gepland stond kon ik maar even naar de Ergotherapie.

Het gesprek vond uiteindelijk plaats rond 15u50 en ik kon ook niet langer blijven omdat de kinderen om 17u00 Judo hadden.

De Judo verliep weer top voor de kinderen, Nandje bloeit er echt open.

Later op de avond belde m'n beste vriendin nog, ik had met die reden donderdag geen Seroquel XR genomen. Ik werd daar ontzettend gevoelloos van. Desondanks dat haar moeder eerder deze week is overleden was het toch een leuke babbel.