Daily life; Here's to getting back into the groove

Gisteren D-day, ik mocht 4uurtjes gaan werken!

Geslapen of beter gezegd mezelf gedwongen tot 10u30 in bed te blijven liggen...

Gedouched, koffietje erbij, make-up? yes make-up.

Opweg naar mijn appartement even gestopt bij de boekhandel, "Ik zou wel een kindje lusten" als voorleesboek voor de kindjes gekocht. En even Kruidvat binnen gewandeld voor schepsnoep, what else.

Werkkleding aangedaan op m'n appartement... Voor mij ookwel m'n "instant zelfvertrouwen outfit". En richting Nederland vertrokken... In alle stilte, geen radio, geen afleiding, gewoon ik en de weg. Voor het eerst in al die jaren werd ik gewaar wat een lange rit het is... De rit leek eindeloos. 

Ik had het gevoel dat het een nieuw hoofdstuk was, eentje zonder "The Joker".

Mooi was het niet maar damnnnnn wat keek ik uit naar de dag dat ik terug naar m'n werk kon gaan.

Ik zocht me een fijn parkeerplekje uit, en goh hoe zou ik naar m'n werkplek wandelen... Ik koos ervoor om langs de hypermoderne bijna futuristisch aandoende naam-ontgaat-me-even afdeling te lopen, een genot om naar te kijken.

We hebben een goed team, als eerste zag ik m'n maatje Magda - dikke knuffel, van iedereen ook van m'n coordinator, ook m'n beste vriendin zocht ik gelijk op. Ja het was alsof ik nooit was weggeweest,

4 uurtjes quality control vlogen voorbij. Ik vond het jammer dat ze om waren.

Ik wilde nog niet meteen naar huis dus ik besloot nog even wat lekkers te halen bij de Jumbo.

De rit naar Nant duurde onwaarschijnlijk lang... M'n gedachtengang… Jeejtje…

Eigenlijk kan ik het niet zo'n lange rit in het donker, alleen.

Hoe lang kan m'n lijf, m'n hoofd, m'n Ik dit nog?

Eenmaal thuis had Nant naar m'n baas gebeld of ik wel optijd was vertrokken daar en hoe het geweest was, m'n baas vond me energiek; Jaha die auto's gaan niet wachten op me of wat dacht je.

En ik zweer het je en dat weet Nant ook goed genoeg dat ik daar was gebleven als ze het me hadden gevraagd.