OPZC Dag 26

Alles onder de sneeuw vanochtend!

's Ochtends tijdens de eerste sessie Kernoplettendheid hadden we 't eerst gelijk over wie wanneer naar andere afdelingen zou gaan. Ik sta al iets van 3weken op de wachtlijst voor een afdeling die nog meer gespecialiseerd is in mijn problematiek. Vervelend... Zolang Nant niet aan het werk was had ik die weken best kunnen overbruggen bij Nant, het zijn toch ruim 180km per dag rijden heen en terug.

En die opname kost ook ondanks tussenkomst van je ziekenfonds een stevige duit.

Nadien Ergotherapie, ik was vorige week begonnen met papier mache op ballonnen, de ballonnen waren inmiddels plat waardoor het een soort van deukenfestijn aan het worden is; ik geef het volgende week nog een kans en anders gaan ze de vuilbak in. 

Intussen ook nog aan te verpleging gaan vragen hoe het nu zat met m'n opname en of ik die woensdag terug mag gaan werken, maar ze wisten het niet. Maandag vat ik een van m'n mentors.

In de namiddag hadden we sport, ik besloot met een therapiegenote de sessie te skippen.

Ik vond de docente haar gedrag afgelopen dinsdag ongepast en had geen zin in dat mens.

De sessie die we daarna hadden was afgelast dus ik heb tot 16u00 wat gelezen en geslapen.

De docente van sport wilde vandaag nog steeds de sessie van afgelopen dinsdag niet aftekenen omdat ze onze reactie ongepast vond, en van een ander wilde ze niet aftekenen omdat ze de les wilde skippen omdat ze misselijk was. Nee dus je moet daar kotsmisselijk achter een bal lopen rennen, gaat lekker zo ja dan. 

Vanavond is dus ook mijn baas langsgekomen op mijn appartement, met m'n kerstcadeau en een leuke attentie van me collega's. Ja tuurlijk was ik zenuwachtig, maar dat was weg zodra hij er was. Het was een leuke babbel, bakkie koffie en wat lekkers erbij.

Ik mis m'n werk oprecht, en m'n collega's ook. Ik heb het geluk gehad van én m'n droomjob gevonden te hebben en in een ontzettend goed team terecht gekomen te zijn. 

Ik heb me vaak afgevraagd of m'n werk een vlucht was, en dat was het tijdens bepaalde omstandigheden zéker wel. Maar dan enkel en alleen omdat ik er m'n hoofd leeg kon maken.