OPZC Dag 19

Dinsdaggg, werd ik meteen door een van mijn mentors erop gewezen dat ik er wat moe uitzag,

ik had gisteren in mijn weekendevaluatie vermeld dat ik enorm slecht sliep

misschien daarom dat ze het opmerkte? of omdat ik geen make-up op had?

anyway fijn dat ze het opmerkte, daar konden we wat mee, ze maakt een afspraak op bij de Arts

voor verder overleg. Top.

De dag zou beginnen met Expressie, de vaste therapeut voor die sessie was er niet en werd overgenomen door een ander... Ze wist niet zo goed wat doen en we hadden het snel over onze kinderen. Ze nam ook het uurtje sport over maar bij gebrek aan een lokaal mochten we Ergotherapie gaan doen. Ik ben op dit moment bezig met een stringart van Snoopy op hout.

Het eerste uurtje in namiddag ging over bewustwording met een bodyscan oefening, als huiswerk gaan we die thuis drie keer uitvoeren. In de les kon ik er mijn aandacht moeilijk bijhouden, ik heb zowat overal gezeten met "The Joker", vooral op ons uitje in de Ardennen, misschien moest ik daar maar eens uit het leven stappen. Helaas. Ookal heb ik aan die sessies veel. 

De laatste sessie was een beetje G-training.

- Gebeurtenis

- Gedachten

- Gevoel

- Gedrag

- Gevolg

Tussendoor kreeg ik nog even een signaleringsplan in m'n handen van m'n mentor;
gek ik dacht daar gisteren nog aan. Ze gaf me goede tips. 

Maar het ging uiteindelijk vooral over een storende factor binnen de therapiegroep.

Over eentje die het belang van de therapien van de daken roept maar zelden aanwezig is bij de sessies. Het is echtwel een intensieve begeleiding die we krijgen, en ja als je daar zelf niet 100% wilt gaan ben je volgens mij gewoon niet op je plek.

Ja maar... Ja ik ben gisteren met het gevoel opgestaan ermee te stoppen... Ik begin stilaan angst te krijgen om m'n job te verliezen... Tja wat is wijsheid dan? 

Ik wil wel, maar ik weet niet hoelang ik nog kan. 

Ik heb altijd geloofd in leven na de dood, gewoon om het dragelijk te maken.

Maar sinds een paar dagen heb ik zoiets van er is geen leven na de dood, dood is gewoon wat het zegt. Dan is er niets meer. 

Leven in het hier en nu dat is echt iets waarmee ik aan de slag aan het gaan ben.

Morgen geen therapie helaas, ik moet naar m'n Bedrijfsarts.

Intussen ben ik een stuk fruit en een koffietje (deca!) gaan nemen,
en ik ja... Door m'n hoofd gaat "dit is wat mensen kunnen uitzetten met je"...

If you don't let your past die, then it won't let you live.