OPZC Dag 14

Gisteren begon met een sessie waarvan de naam me ontgaat 

maar het komt neer op leren mindfull te zijn, gegeven door mijn Psychologe.

Het is een van de sessies waaraan ik het meeste heb.  

Leven in het nu. Ik vind dat énorm moeilijk. Nu leven, beleven, voelen, enz...

Ik leef vaak, nuja bijna altijd in het verleden of het heden, en als je dat doet leef je niet echt.

En het lijkt alsof ik terug voeling met mezelf heb als ik m'n best doe mindful te zijn. Heel bijzonder.

Nadien mijn weekendevaluatie ingevuld. Normaal zouden we die later die dag overlopen met een therapeute, maar ze was er gisteren niet.

De rest van de dag geen therapiesessies meer gehad. En ik was m'n breiwerk vergeten, de dag heeft dus lang geduurd. Maar liever dat de dag daar lang duurt dan ergens anders. 

Vandaag in de loop van de namiddag naar mijn appartement gegaan met een van m'n zoontjes,

maar na een dik uur al terug gekomen, gewoon even m'n planten verzorgd en terug naar Nant.

Ik had de neiging om te vluchten en... Ik was daar gewoon écht niet oke.

Zelfmoord lijkt steeds de enige uitweg... Ik heb vorige vrijdag een goed gesprek gehad met iemand uit mijn therapiegroep, en haalde daar ook uit dat het m'n kinderen een levenlang gaat bijblijven dat ik het niet de moeite vond om in leven te blijven voor hen. M'n kinderen zijn alles voor me. Ik kan gewoon niet leven met m'n gedachten... 9jaar geleden was ik gebroken, en nu opnieuw.