Daily gezeur

Bloody wednesday… Toen ik Nant vanochtend zag was het eerste wat ik zei, dat ik terug wilde gaan werken, waarom kan ik niet gewoon terug gaan werken, ik ben op woensdag vrij waarom kan ik dan niet terug gaan werken. Het is nu 15u31 en ik ben sinds een uur of 12u00 alleen met allebei de kinderen;

Voor de tweede keer sinds... Ik hier ben. Ik kan het nog niet. Het ziet er naar uit dat hij tot vanavond weg blijft.

Ik had me m'n vrije dag anders voorgesteld en loop daardoor vast met mezelf.
Ik wilde 'n paar uurtjes naar mijn appartement gaan, beetje naaien, beetje met de plantjes,...
Nant heeft mijn auto mee en ik zie het niet zitten om te voet met de kids naar m'n plek te gaan, door de sneeuw. M'n hoofd ontploft hier.

Maandag nog even 'n berichtje naar m'n beste vriendin gestuurd met Nant zijn gsm.

De mijne staat nog steeds uit.

Ik wilde d'r vertellen over m'n nieuwe afdeling, ik dacht ook aan d'r en wilde weten hoe het met haar ging en dat afgelopen week een slechte week voor me was. Hoop d'r snel weer te zien.

Tijdens het risico taxatie gesprek... Ik weet hoe het moet, maar ik krijg het niet toegepast.

Ik loop te zeuren over het teveel aan huiswerk. De realiteit is gewoon dat ik zenuwachtig en onrustig wordt van de onderwerpen waar aan ik aandacht ga moeten besteden.

Ik ben het zo kotsmoe om me steeds onnodig schuldig te voelen door mensen die me dat gevoel geven omdat ik niet handel naar hun wensen. Ja het zijn m'n familie, ouders, zus... M'n tante afgelopen vrijdag nog, toen ik zei dat ik er 'n streep onder wilde trekken. "Dat mag je niet doen", "dat kan je niet maken" en dan nog een sneer naar het overlijden van d'r moeder, mijn oma die ik goed 5jaar niet gezien had en op wiens begrafenis ik niet aanwezig was (ik lag toen op de PAAZ in Genk en al lag ik d'r niet was ik nog niet gegaan). WAT MAG IK NIET DOEN?! Jou zoon, lieve schat, heeft zelfmoord gepleegd omdat jij liever op café zat. Wie mag dan wat niet doen? Jou kind is blijven komen, is je altijd op handen blijven dragen, jij liet hem aan de deur staan, in regen en kou terwijl je weer met een of andere vent in bed lag. Heb je d'r wel eens aan gedacht waarom je op een gegeven moment schrik van hem had, of was dat ook een excuus? Had jij één keer oprecht aandacht aan je kind besteed dan was hij er nog. DUS WAT KAN IK NIET MAKEN? Ik ben het kotsmoe om me in m'n ouders hun plek te stellen, en dan eigenlijk medelijden met hun verwacht wordt te hebben.