Daily life; So yesterday

Gisteren was heftig, ik had slecht gedroomd... Toen ik me wilde opfrissen om naar m'n appartement te gaan ben ik een beetje over de rooie gegaan in de badkamer, Nant betrapte me. 

We hebben dan besloten dat hij naar Rekem zou bellen, hoe het daar zat. De dame die mijn dossier behandeld was er niet. Ze zou vandaag terug contact opnemen. Ik heb nadien nog goed m'n nagels in m'n bovenarmen gezet, en merkte dat in tegenstelling tot anders, m'n hoofd niet leeg kreeg, m'n focus niet kon herleggen. Ik ben nadien samen met Nant de kinderen gaan afhalen op school, we zijn nog samen boodschappen gaan doen en uiteten gegaan. 

Ja... Onderstaand is zo'n beetje de samenvatting van de rest van de avond, dit schreef ik naar de persoon waarmee ik een gesprek had op... Naam ontgaat me even.

"Top mens ben je, dank je om te luisteren... Hoop dat je goed weet dat je inzet wel degelijk een verschil maakt, ik heb deze chat opgezocht omdat ik niet binnengeraakte op die van 1813, nadat ik m'n tweeling zoontjes in bed had gelegd en ze wilden dat ik het boekje "Raad eens hoeveel ik van je hou" met de twee haasjes voorlas.... Ik heb met handen en voeten uitgelegd hoeveel ik van hen hou. Een van me zoontjes vroeg of "mama nog hoofdpijn had" (ik heb doorgaans regelmatig migraine en ze denken dat mama daarom in het ziekenhuis heeft gelegen en daarom nu niet werkt en bij hun papa woond). Ik ja... Heb gezegd dat mama nog veel hoofdpijn heeft, en dat ze mama misschien niet altijd zouden zien maar dat mama er altijd is hoog in de wolken en in hun hartje. Kreeg daarop een dikste knuffel en zoen van hen. Kinderen van 5 begrijpen veel, en wil ze dat helemaal niet aandoen,... Maar mijn bedoeling was daarstraks om zodra de papa van de kinderen de honden te eten ging geven buiten met m'n auto ja."

Denk wel dat het geholpen heeft aangezien ik hier nog steeds zit... 

Nant was in slaap gevallen tegen dat ik beneden terug was, en toen hij wakker werd zag hij met wat ik bezig was... Hij vroeg me of ik nog steeds wilde leren lassen... En maakten daar plannen voor. 

Vanochtend ben ik opgestaan met zoiets van ik ga gewoon naar m'n bedrijfsarts bellen en naar m'n baas dat ik terug kom werken. 

Ik wil die situatie waarin ik zit helemaal niet, ik wil gewoon m'n leven terug, lekker op m'n appartement, lekker werken, de kids week om week, beetje naaien, beetje houtbranden in de zetel,...

Heb inmiddels wel beseft dat door altijd door en door en door te gaan dat je lijf op een gegeven moment vanzelf wel zegt en nu genoeg.