OPZC Dag 3

Afgelopen nacht een tikje beter geslapen,

wel nog veel wakker geweest maar geen nachtmerries.

De ochtend begon met.... Geen idee... Jeejtje m'n geheugen laat me zo in de steek.

Daarna was het Expressie, omdat het in het artistiek atelier was, stelde ik me daar een soort van muziektherapie in de trend van met-de-scouts-aan-het-kampvuur-zingen van voor.

De therapeut vroeg gelijk hoe we ons voelden en speelde daar bijzonder goed op in tijdens de therapie, Het waren korte krachtige groepsopdrachtjes, die tegelijk braintrainers voor me waren, supér leuk! Ik heb ze intussen al geprobeerd met Nant en een van de kinderen. En ga ik zeker nog doen. Je hebt ze nog te goed van me. Ook die sessie moest ik vroegtijdig verlaten, 

afspraak met de sociale dienst.

Mooi hoe aan écht alles gedacht wordt. Hoe zie je het contact met je familie, in hoeverre ben je verzekerd, autorijbewijs, attesten, krijg je alles betaald,... Ik mocht ook een vertrouwenspersoon aanduiden. Ik twijfelde even. 

Woensdagnamiddag ben je vrij maar doordat ik in dagopname ben, verplicht een bepaald aantal uren per dag aanwezig te zijn. De namiddag verliep goed voor me, gewoon rust, een beetje tekenen, ja foute gedachten maar ze namen geen loopje met me, een goed gesprek met een van de stagiaire's, en een medepatiënt... Voor ik het wist was het 16u00.

Onderweg naar huis ging het vrijwel meteen mis, het gaat de hele dag mis, 100.000keer per dag in mijn hoofd. Eenmaal bij Nant even staan krabben en huilen in de keuken. Maar krabben helpt nietmeer. Domme dingen gedacht maar niet hardop gezegd. Dan maar eens m'n cursusbladen beginnen sorteren... En verder gedaan aan het Orgami opdrachtje dat ik gisteren niet had af kunnen maken. Gewoon leuk.

En zo is de avond weer om, heerlijk.

Ken je dat gevoel, dat je gewoon allés van tafel wil slaan, je tas koffie keihard door de keuken wil gooien, dat je wil vluchten, lopen, rijden, tot je vind wat je mist. Wat er mis is met je. Til you found what you're looking for. Dat gevoel heb ik 100.000keer per dag.