Daily life; Kom ik bij de bedrijfsarts

Afgelopen woensdag had ik een gesprek met m'n bedrijfsarts. Ben inmiddels ruim een halfjaar aan het rotzooien met mezelf. Rotzooien = ben het afgelopen halfjaar maar hooguit 2weken part time op m'n werk aanwezig geweest. Na m'n eerste opname was ik twee weken thuis, ik dacht er meteen terug full time in te knallen, dat ging na een dag al mis. Terug twee weken thuis en part time gaan werken, dat ging 1.5week goed. 

Ja goed wat is goed... alles ging goed behalve met "you can fuck your whole life up loving the wrong person" die wilde alles behalve er het woord relatie op plakken kort samengevat. One love will burn your soul forever. 

Op weekdagen dat ik de kinderen had om half4 opstaan zodat ik om half5 naar m'n werk kon vertrekken tot 16u30 dat ging prima, net als een gezond een gevarieerde voeding voor ons drietjes. 

Anyway ik dacht dus gewoon donderdag terug te gaan werken... Not. begin januari terug op gesprek.

Dacht ook van de bedrijfsarts te horen dat die opname in Rekem helemaal niet nodig was. Maar hij is helemaal pro. 

Weet je wat het is, ik vind doorgaans helemaal niet dat ik echt een probleem heb, en dat ik gewoon niet zo flauw moet doen. Dat is me ook 25jaar zo gezegd door me ouders "er is een pilleke voor wat ons Tjits heeft". Dat ik Borderline heb weet ik opzich ookal m'n hele leven, maar heeft niet iederen dat een beetje? Ik heb dat nooit als een zwakte gezien. 

 De papa van m'n kinderen zag het kort na de dood van Sil 1jaar 11maanden en 21dagen geleden al komen (will talk about him later). Vrijdag vernam ik dat hij overleden, uit het leven gestapt was. Maandag terug werken, dinsdag naar de uitvaart, woensdag terug werken. En ja ik heb staan janken op het werk tijdens me werk, maar liever daar dan thuis. Gewoon gaan en blijven gaan, omdat ik liever op me werk dan thuis was? 

En dat is 1.5jaar goed gegaan, en dan laat je die verdomde ex, "je enige echte ware liefde" die je 9jaar geleden al volledig overkop heeft doen gaan terug in je leven en als die dan nog behoorlijk, nouja compleet onstabiel is dan ja what a joke(r). 

Ik had een punt achter me relatie gezet omdat ik door m'n werk, werk lol, m'n droomjob, die ik al van m'n 4jaar wilde doen "later",... ik besefte daar dat ik nooit het vrouwtje aan de haard ging worden, dat ik mezelf niet bij Nant vond passen zoals ik echt ben. Ik wilde vrij zijn, terug leven, beleven, het leven voelen. Ademruimte. 

Ik heb er behoorlijk op aangedrongen om terug 'n paar uurtjes per dag te gaan werken,

"ik mag gaan kletsen en koffie drinken met collega's om de voeling met de werkvloer niet te verliezen." 

Ik ben niet zelf naar het werk gereden, durf dat ook niet met die Sipralexa die ik neem sinds me tweede opname. Ik probeer me te herinneren wat woensdagavond me bracht, ik... weet het echt niet.

Weet wel, dat ik gisterenavond nog even naar m'n app geweest ben en dan het daar vrijwel meteen goed mis ging, en dat ik na een uurtje terug naar Nant ben gereden. Ik ben op dit moment echt vergif voor mezelf als ik alleen ben. Ik vind naar m'n kinderen toe dit het meest juiste.